Czasami mamy wątpliwość, czy nasz problem jest wystarczająco poważny, aby udać się do psychoterapeuty. Skoro inni, przez podobne doświadczenia przeszli nietknięci, to może i my damy sobie jakoś radę sami. Proszę, spójrz dziś na siebie z większą czułością, serdecznością i uznaj, że Twoje potrzeby, Twoje cierpienie, są wystarczająco ważne, aby zrobić na nie przestrzeń.
Czy zawsze zgłoszenie się do terapeuty z trudnościami okołoporodowymi oznacza długoterminową psychoterapię? Zdecydowanie nie, choć oczywiście czasami tak się zdarza. Trudności okołoporodowe to nie zawsze złożone problemy, które wymagają przyglądania im się i wprowadzania zmian w długim procesie. Czasami to kryzysy, które wymagają towarzyszenia i wsparcia specjalisty po to, aby się w poważniejsze zaburzenia nie przerodziły. Wpływa na to wiele indywidualnych czynników. Istotne jest to, że nie każdy kryzys bywa traumatyczny. Kryzysy to też zmiany, które mogą prowadzić do rozwoju, przynoszą nowe umiejętności, doświadczenia.
Zajmując się zatem problemami okołoporodowymi, czy to w formie wsparcia, czy psychoterapii (która jak opisano wyżej zależy zarówno od problemu jak i czynników indywidualnych) możemy zaopiekować tematy:
- lęku w ciąży, przed porodem, po porodzie;
- zaburzeń nastroju, depresji, hipomanii;
- zaburzeń psychotycznych;
- emocji związanych z trudem (szczególnie początków) macierzyństwa;
- trudnej płodności, kryzysów starania się o dziecko;
- strat okołoporodowych, poronień, urodzenia martwego dziecka;
- trudnego porodu, hospitalizacji, diagnozy w trakcie trwania ciąży;
- przyjrzenie się swojemu rodzicielstwu, również w odniesieniu do tego, jakich rodziców mieliśmy sami;
